14-05-2015

Mam przed sobą piękny widok. Łąka, las , błękitne niebo. Moje życie takie piękne nie jest. Zawsze myślałam, że coś w życiu osiągne, ze dam radę, ale nie miałam szczęścia. Beznadziejni znajomi, chłopcy, wszędzie szukałam akceptacji, tylko po co. Ta . Teraz to wiem. jestem już starsza, i nieszczęśliwa. , no super. Tylko w czym, nie masz kasy, a ni bogatych rodziców, talent , jaki, nie śpiewam, nie gram na żdnym instrumencie, nie maluje, nie umiem języka, czemu nie wiem, bo nikt mnie nigdzie nie zapisywał, Wierzysz w coś i robisz , a i tak nic nie masz, Przestajesz wierzyć, działać i w końcu stoisz w miejscu. 

Potem napotykasz na miłość, a by najmniej tak myślisz, bo po jakimś czasie i to zanika. Dbasz o męża, o dzieci, rezygnujesz z własnych marzeń, bo myslisz, że tak trzeba i że będziesz szczęsliwa do końca, bo takie twoje przeznaczenie, że tak ma być. Sama nie wiem, dziś jestem w takim stanie, że w nic już nie wierzę, Mam dość i czuję sie jak zero, jak ktoś bez talentu, bez przyszłości. Czuję się jak głupia matka mądrych dzieci. Śmieszne co, jak zacząć, jak stanąć, jak wszystko poukładać. Każdy dzień niesie coś nowego, i jest inny, na ile by móc wstać i powiedzieć że będzie lepiej. Och każdy z nas ma swoją historię życia, i napewno nie jak z żurnala, życie jest jedno i powinno być jak lokata .